In zijn blog deelt Gerard Venhuizen zijn ervaringen bij het Vertrouwensloket. Deze keer het verhaal van een veehouder die tot het besef komt dat zijn gebrek aan vakmanschap heeft geleid tot een hoog sterftepercentage onder zijn dieren. Nadat het schandaal van de dode dieren aan het licht kwam, verloor hij alle energie mede doordat de samenleving hem als misdadiger bestempelde. Gerard bezocht deze veehouder namens het Vertrouwensloket om hem de helpende hand te bieden.
Publieke opinie kan ziek maken
Recent verscheen een verontrustende melding op mijn beeldscherm. Een veehouder heeft de huisvesting van zijn dieren niet op orde en het sterftecijfer onder zijn dieren is te hoog.
Na het lezen van dit bericht dwalen mijn gedachten af naar deze, voor mij nog onbekende, veehouder. Ik probeer me in zijn situatie te verplaatsen, maar dat blijkt lastig. Ikzelf heb zoiets nooit persoonlijk ervaren, hoewel ik begrip kan opbrengen voor situaties die door omstandigheden uit de hand lopen. Ik wil geen oordeel vellen.
Misdadiger
Helaas zijn er mensen die wel gelijk klaarstaan met een oordeel. Zij hebben iets gezien en vertellen hoe vreselijk de situatie op de boerderij is. Ze maken van de veehouder een misdadiger. Hun verhaal verspreidt zich razendsnel via het internet. Ziekmakend!
Kort na de melding bezoeken we, op de afgesproken dag, deze veehouder. We hopen iets voor hem en zijn gezin te kunnen betekenen. Als we het erf opdraaien, valt het ons op dat het wel een opknapbeurt kan gebruiken, maar het is niet echt verwaarloosd.
Verontschuldigingen
We worden vriendelijk ontvangen en tijdens de rondleiding over het bedrijf verontschuldigt de veehouder zich dat het niet fris en opgeruimd is. “Het was ook zo druk. Ik kwam er niet aan toe. Er waren zoveel organisatorische zaken die op mij afkwamen. Het is ongelofelijk,” zo verontschuldigt hij zich.
Op dat moment is er nog geen ruimte om vragen te stellen. Hij reageert nu zijn onrust en spanning af.
Terwijl hij koffie zet, blijven de verhalen komen, totdat wij hem onderbreken en zeggen: “Ho stop, mogen we ook een vraag stellen? Gewoon een vraag over jouw situatie. Waarom ben je zo druk?”
Er valt een stilte. De man mompelt: “Deze vraag had ik niet verwacht. Ik had niet verwacht dat iemand hier interesse in zou tonen. Altijd ben ik me aan het verdedigen. Ik heb het gevoel dat de buitenwereld mij moet hebben”. En dan, met felheid in zijn stem: “Ik heb dit bedrijf opgebouwd en zal het nooit loslaten. Tot mijn laatste snik zal ik ervoor vechten”.
Vechten
De vrolijke en strijdlustige man verandert plotseling in een bange man. Hij vertelt ons dat hij vecht voor zijn partner en jonge kinderen. Hij wil dat zij het goed hebben. Hij wil hen beschermen tegen de boze buitenwereld die zijn bedrijf wil ruïneren, althans, zo ziet hij het.
Verschillende keren heeft hij zich afgevraagd: “Waar doe ik het allemaal voor? Zal ik maar uit het leven stappen?”
Voorzichtig vragen we: “Hoe zijn deze gedachten bij jou opgekomen?”
Opluchting
Hij lijkt opgelucht dat wij hem serieus nemen. Wanneer hij zijn gevoelens uitte, kreeg hij altijd te horen: “Kop op, ga door en geef nooit toe.”
En nu begint hij zijn verhaal te vertellen:
Hij is trots dat hij vanuit het niets zo’n mooi en renderend bedrijf heeft opgebouwd. Maar hij voelt dat de mensen in zijn omgeving hem dit niet gunnen. Ze praten achter zijn rug en hij voelt de dreiging van buitenaf. Hij strijdt ook tegen – in zijn ogen – onrechtvaardige regels, die hij niet goed begrijpt. “Te ingewikkeld taal voor een jongen van de straat”, zoals hij het zelf noemt.
Hij vecht en ondertussen sterven er dieren. Te veel dieren! Hij beseft dat het zijn vakmanschap is dat tekort schiet. Hij schaamt zich diep en probeert de dode dieren verborgen te houden. Maar dit schandaal komt aan het licht. Het nieuws verspreidt zich als een lopend vuurtje. Hij wil zich verstoppen, niet letterlijk, maar wel gevaarlijk genoeg in zichzelf.
Het masker was gevormd!
Eenzaamheid
Dankzij dat masker begon de eenzaamheid te groeien. Hij durfde zijn zorgen niet te delen met zijn partner, met zijn vrienden. Zij waren pijnlijk verrast toen de schande van de dode dieren bekend werd door het bezoek van de inspecteurs van de NVWA.
Wederom voelde hij schaamte, omdat hij zijn familie en vrienden had gekwetst. Alles werd hem te veel en zijn energie verdween langzaam. “Morgen maak ik de boel wel schoon”.
Het gesprek met het Vertrouwensloket lucht hem enorm op. Het volgend gesprek voeren we samen met zijn partner. In dat gesprek opende hij zich voor haar. Zij was zichtbaar ontroerd dat hij zich nu zo kwetsbaar durfde op te stellen. Eindelijk zag ze hem zoals hij echt was.
Hulp
Om niet weer in dezelfde valkuil te stappen – alles opkroppen en niet communiceren – besluiten ze deskundige hulp te vragen bij dit probleem. Een eerste stap is om minimaal één keer per week alle werkzaamheden op het bedrijf met elkaar bespreken.
Drs. Ing. Gerard Venhuizen
Vertrouwensteam Noord – Nederland.
Omwille van de vertrouwelijkheid zijn de casus-beschrijvingen in de blogs van Gerard nooit een exacte weergave van de werkelijke situatie.
